نفوذ چین در قاره آفریقا:
صادرات، واردات و دستیابی صحیح به خریداران آفریقایی برای بسیاری از تولیدکنندگان و شرکت‌های بین المللی یک چالش است.
کمبود اطلاعات و ماهیت سازماندهی نشده تجارت در بسیاری از کشورهای آفریقایی برای کسانی که مایل به صادرات و واردات هستند در واقع یک چالش می‌باشد،
موفقیت آفریقا در جلوگیری از بدترین بحران اقتصادی که جهان صنعتی را درگیر کرده است، تا حدود زیادی به دلیل رشد چشمگیر تجارت و سرمایه گذاری با چین، هند، برزیل و سایر کشورهای در حال توسعه “نوظهور” ناشی شده است.
چین عامل اصلی کاهش وابستگی آفریقا به اروپا:
در سه سال گذشته تجارت آفریقا با چین دو برابر شده است و در سال 2008 به بیش از 105 میلیارد دلار رسید. تجارت و سرمایه گذاری با سایر بازارهای نوظهور مانند برزیل، هند و ترکیه نیز به شدت در حال افزایش است. وابستگی آفریقا به شرکای سنتی در اروپا و آمریکا در سال‌های اخیر به شدت روبه کاهش می‌باشد.
حدود یک سوم تجارت کل آفریقا در حال حاضر با کشورهای نوظهور یا سایر کشورهای در حال توسعه است. اکنون چین دومین شریک تجاری در آفریقا می‌باشد.
اگرچه اتحادیه اروپا به طور کلی همچنان بر تجارت آفریقا تسلط دارد، اما این تسلط رو به افول است، به ویژه در واردات که اتحادیه اروپا در حال حاضر تنها کمی بیش از یک سوم تجارت داخلی این قاره را به خود اختصاص می‌دهد.
تجارت چین با آفریقا ناشی از لزوم تأمین منابع طولانی مدت مواد اولیه، به ویژه نفت و مواد معدنی، برای توسعه اقتصادی این کشور است بعنوان مثال در آنگولا، چین در ازای حدود 5 میلیارد دلار وام و سرمایه گذاری‌های دیگر مواد اولیه نفتی از آنگولا دریافت می‌کند تا همه چیز را از خانه‌ها و مزارع گرفته تا بنادر و راه آهن توسعه دهد.
اکنون چین 30 درصد از صادرات نفت آنگولا را در اختیار دارد. گینه و گابن معاملات مشابهی را برای تهیه سنگ آهن انجام داده اند. و همچنین چین 60 درصد از سود سودان را به خود اختصاص می دهد.
جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) مبادله 9 میلیارد دلاری مس و کبالت برای توسعه یک معدن جدید به علاوه طیف گسترده ای از توسعه زیرساخت ها را مذاکره کرده است.
